سعید جلیلی، نامزد شکست خورده انتخابات ریاست جمهوری سال 92 در جدیدترین توئیت خود ضمن تاکید بر بدعهدی آمریکا و لزوم خوش بین نبودن به آن اعلام کرد که "اگر من رئیس جمهور بودم، برجام را امضا نمی کردم". این پیام توئیتری آقای جلیلی، علی رغم این که محتوای تازه ای ندارد، حاوی نکات بسیار جالب و تعجب برانگیزی است. (ادامه مطلب را ببینید...)
آقای جلیلی در این جملات کوتاه چند فرض عجیب داشته اند که ارزیابی های قبلی در زمینه عدم آگاهی و اشراف ایشان به امور اداره کشور را بیش از پیش تایید کرده است.
1. ایشان فرموده اند "اگر من رئیس جمهور بودم...": این یعنی که ممکن بوده است که من رئیس جمهور باشم! گویا فراموش شده است که ایشان با وجود برخورداری از ویژگی هایی که ایشان را اشبه الناس به آقای احمدی نژاد" معرفی می کرد و این امتیاز بزرگی بود، نتوانستند حتی حداقلی از رای ایشان در میان عامه مردم را جذب کنند.
2. ایشان فرموده اند "برجام را امضا نمی کردم": این معنا در آن مستتر است که کار توافق هسته ای گویا فقط یک امضا بوده است و دو سال مذاکراتی که پیرامون آن انجام شده است، نمایشی بیش نبوده. همچنین معنای دیگرش این است که من هم ممکن بود با فرض رئیس جمهور بودن، به مرحله ای برسم که در معرض امضا کردن یا امضا نکردن چیزی قرار بگیرم. در این معنا، هوشمندانه از این تغافل شده است که در دوران طولانی صدارت ایشان در مذاکرات هسته ای، هیچ و مطلقاً هیچ دستاوردی از مذاکرات حاصل نشده و نه تنها دستاوردی نبوده است، بلکه قطعنامه پشت قطعنامه در شورای امنیت سازمان ملل ، علیه منافع ملی، حق حاکمیت بر سرنوشت و توان دفاعی کشور صادر شده است و ایشان فقط توانسته اند ذیل بیانیه های یک طرفه صادره از جانب خودشان در محکومیت قطعنامه ها را امضا کنند.
گذشته از همه این ها و صرف نظر از اختلاف نظر هایی که در زمینه های مختلف ممکن است با ایشان وجود داشته باشد، اما باید اعتراف کرد که آقای جلیلی، از نظر اعتماد به نفس از قوی ترین سیاستمداران ایرانی در چند صد سال اخیر به شمار می روند. امید این که اعتماد به نفس ایشان کمی هم با توانایی های دیگر تلفیق شود که اگر در سال 96 تمایل به شکست دادن رئیس جمهور مستقر را داشتند، کمی هم بتوانند افکار عمومی را قانع کنند.
پی نوشت: هنوز معمای توئیت کردن برخی آقایان مدعی ارزش ها، با وجود حرام اعلام شدن استفاده از فیلترشکن حل نشده است.
میم ی
