سال ها مبارزه رسمی با سنتی به نام "سیزده به در" و حتی تغییر نام تحمیلی آن به "روز طبیعت" نتوانسته است تغییری در رفتار مردم در قبال این سنت دیرینه ایجاد کند. نه تنها نتوانسته، بلکه هر سال نیز بر میزان استقبال از آن افزوده شده است. در این اوضاع، بیشترین سوالی که در روزهای پایانی تعطیلات نوروزی پیش می آید این است که "سیزده به در کجا برویم؟" (ادامه مطلب را ببینید...)
واقعیت این است که هر پاسخی به این سوال، بعید است بتواند رضایت کسی را جلب کند، روز سیزده فروردین، پایتان را که از خانه بیرون بگذارید، هر جا که سبزه ای مشاهده کنید، عده ای بساط کزده اند و پیک نیک راه انداخته اند! ترافیک وحشتناک ورودی پارک ها و دشواری پیدا کردن یک جای پارک ناقابل هم بر این مصائب افزوده می شود. حتی بلوار های باریک خیابان ها هم در این روز از قدوم مردم همیشه در صحنه بی نصیب نیستند. اگر اراده کنید که از شهر بیرون بروید هم اوضاع بر همین منوال است. جاده چالوس، فشم، لواسان و مانند این ها همه میزبان گردشگران طبیعت دوست هستند.
به نظر نگارنده، بهترین تصمیمی که برای مشارکت در این آئین زیبا می توان گرفت، جلو انداختن یک روزه برنامه است. خوشبختانه بعد از انقلاب اسلامی، روز 12 فروردین هم به تعطیلات اضافه شده و از آن خوشحال کننده تر این که دقیقاً به روز "سیزده به در" چسبیده است. چنین موهبتی بهترین فرصت برای کسانی است که می خواهند یک کمپ یک روزه در فضایی ملایم تر و خلوت تر را برگزار کنند.
هیچ نگران نباشید که با جا به جا کردن یک روزه تاریخ، آسمان به زمین بیاید. دوازده فروردین را به عنوان سیزدهم نیت کنید و آن وقت می بینید که پاسخ به این سوال چقدر ساده می شود: شما می توانید به هر جایی که دلتان بخواهد بروید!
مسعود
