ساعت ها از انتشار این خبر که رد صلاحیت مینو خالقی، نماینده منتخب مردم اصفهان در مجلس دهم به خاطر چند عکس بوده است می گذرد و خبری از تکذیب آن نیست. طبق روایت موجود، ظاهراً چند عکس از ایشان که محتوای آن ها هم معلوم نیست، به دست اعضای شورای نگهبان رسیده است. از آنجا که این تصاویر به دست هیچ کس دیگری نرسیده و در واقع چیزی نیست که مثلاً مانند عکس های خصوصی دروازه بان تیم پرسپولیس منتشر شده و باعث آنچه جریحه دارشدن احساسات عمومی! شده باشد. ظاهراً این عکس ها فقط به دست اعضای محترم شورای نگهبان رسیده است. حال مهم ترین سوال این است که چگونه؟! (ادامه مطلب را ببینید...)
سوال اینجاست که با رد صلاحیت ایشان با چنین دستاویزی و آن هم بعد از کسب اکثریت آرا، در واقع خطری دفع شده و یا خلق گردیده است؟ به همراه پذیرش این که عکس های خصوصی خانم خالقی (که لابد خارج از عرف بوده اند) دلیل رد صلاحیت ایشان هستند و همچنین با توجه به این که این عکس ها جایی منتشر نشده اند و کس دیگری آن ها را ندیده است، پس قاعدتاً تلاش مستقلی برای به دست آوردن آن ها انجام شده است. حالا یا شورای نگهبان است که تا این سطح در احوال آدم ها جستجو می کند و یا رقبای انتخاباتی ایشان دست به این کار زده اند و این تصاویر را به شورای نگهبان رسانده اند. هر کدام از این حالت ها، یکی از یکی بدتر است.
دور از ذهن نیست که هر خانم ایرانی تعدادی عکس خصوصی ، خانوادگی یا حتی دوستانه داشته باشد. قدیم ها این تصاویر در آلبوم های خانوادگی بودند و برای دست یابی به آن ها لازم بود از دیوار خانه مردم بالا رفت، حالا اما گوشی های موبایل و شبکه های اجتماعی جای خود را به آلبوم های خانوادگی داده اند که سر کشی بدون اجازه به محتوای منتشر نشده آن ها هم فرقی با بالارفتن از دیوار مردم ندارد.
واقعاً باید از خود پرسید که آیا این اندازه که در قبال حقیقت داشتن حجاب و ظاهر افراد کند و کاو می گردد، در خصوص باطن و نیت آن ها هم جدیت به خرج داده می شود؟ آیا آن کسانی که خود را بسیجی اقتصادی خواندند و در باطن نیت چپاول اموال ملت را داشتند و این نیت را هم عملی کردند خطرناک تر نبودند از کسی که تنها چند عکس از خودش در گوشی تلفن همراهش دارد؟!
مچکرم